Op donderdag 11 mei 2023 verzorgde Tanja Jadnanansing de elfde Clark Accord lezing met de titel:
Laat ons in het licht van de liefde van onze voorouders stappen en leiders zijn.
Tanja Jadnanansing spreekt altijd vanuit het hart en leest zelden van papier.
Ook deze lezing had zij voorbereid op basis van een aantal punten die zij als leidraad voor de lezing heeft gebruikt.
Het was een bijdrage waar de persoonlijke ontmoetingen die zij had met Clark en de inspiratie die zij daaruit haalde centraal stond. En dat in elf lessen die met steeds met een L begonnen waar Love and Law als leidraad doorheen danste.
De bijdrage begon met haar herinnering dat zij op de Haarlemmerdijk wandelde en ineens Clark vanuit een woning zwaaide, het raam open deed en riep: “ Dogla, waar ga je heen”?. En dat die zin haar de permissie gaf om te zijn wie zij wil zijn.
Om Tanja te zijn met een Opa die Jawala heet en een opa die James heet.
Met die uitroep gaf hij haar het kado om te kunnen zijn en om andere uit te nodigen ook die zoektocht te maken naar welke betekenis hun afkomst voor hun toekomst heeft. Dat onze voorouders en hun verhaal belangrijk zijn voor onze verhalen in het hier en nu.
Zij gaf aan dat wij allemaal mogen bijdragen aan ons eigen verhaal en ons niet moeten laten misleiden door wat anderen over ons of over onze voorouders schrijven en bespreken.
Juist in 2023 waar het herdenkingsjaar slavernijverleden centraal staat is het gesprek over wie de geschiedenis opschrijft relevanter dan ooit.
En is de oproep om zelf te schrijven en zelf het leiderschap over het verhaal te pakken groter dan ooit.
Vanuit het schrijverschap ( een van de vele rollen die hij had) droeg hij bij aan dat andere verhaal. Dat verhaal van de Surinaamse Nederlander die krachtig is en mooi en tegelijkertijd ook ingewikkeld en dat zonder concessies te doen aan vorm of taalgebruik. Daarmee liet hij zien dat bekroonde verhalen ontstaan wanneer wij het lef hebben om onze eigenheid omarmen. Hij gebruikte gewoon woorden als Gasbom daar waar de uitgever graag gasfles wou gebruiken. In interviews noemde hij een situatie waar veel gedoe en rumoer was een situatie met djoegoe djoegoe en vertaalde dat niet. Hij vond oprecht dat het uit de context moest blijken. Hij voegde nieuwe hoofdstukken toe op verschillende terreinen waaronder op het terrein van zichtbaarheid. Zo begon hij met een kleurrijke lijst met mensen die in de samenleving een belangrijke bijdrage leveren en werd hij afgemaakt door critici. Dat overkwam hem geregeld en toch had hij het Lef om door te gaan.
Lef zoals Tanja het vertaalt en uitdraagt : blijven Luisteren, empathie opbrengen voor de boze ander en flexibiliteit hebben om met feedback om te kunnen gaan. Hoewel hij wel erg koppig kon zijn en je met zeer goede argumenten moest komen wou hij overstag gaan. Tanja vond dat enorm leuk omdat het haar weer verplichte om goed na te denken over haar standpunten.
Een mooie discussie gingen zij nooit uit de weg en daar zit de rijkdom. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn om elkaar te respecteren zo vervolgde zij haar speech.
Zolang die liefde er is, is er de volwaardige acceptatie van de ander met alle fouten.
We zijn gewoon mensen en daar hoort fouten maken bij.
Tanja:” ik weet zeker dat hij trots zou zijn op het concept dat ik samen met een aantal andere mensen ontwikkelde Law and Love en dat inmiddels een vak is op de Vrije Universiteit”.
Law and Love, rebuilding Justice, dat is nou precies waar wij zo vaak over spraken. Hoe kunnen wij herstellen wat krom is gegroeid en dat dwars door alle hokjes van kleur, klasse en gekissebis heen.
Wat als karakter het uitgangspunt wordt?
In het licht van de discussie over verbindend leiderschap komt steeds het woord gelijkwaardigheid op en dat is een woord waar wij samen op zouden kunnen kauwen.
Tanja: “Nu zal ik dat doen samen met steeds meer mensen die kiezen voor een ander verhaal”.
Een verhaal van vallen en opstaan en van nog eens vallen en opstaan en van veerkracht. Een verhaal dat vanuit de ziel van de woorden die hij heeft achtergelaten mag worden vertelt.
Een verhaal dat inspireert om law and love om te draaien naar love and law.
Want eerst moet er liefde zijn en dan pas kan het recht, de regels, zegevieren. Natuurlijk moeten wij begrenzen via regels, natuurlijk moeten wij afspraken maken om deze samenleving bij elkaar te houden.
En toch, zonder liefde voor de mens achter het masker van boosheid gaat het niet lukken.
Wij leven, wij halen adem, wij bewegen en wij kunnen groeien dat maakt dat wij doen betekenisvol.
Clark heeft tijdens zijn leven mooie inzichten gedeeld, waardevolle inspiratie geschonken en nu is het aan ons om leiderschap te pakken om het verhaal verder te vertellen.
Te blijven lezen, te blijven leren en te blijven liefhebben. Zodat wij in het licht van onze voorouders kunnen staan en zelf kunnen verbeelden wie wij kunnen zijn.